BEOLINGUS
Dictionary - TU Chemnitz

 English  German

plasmid; plasmagene Plasmid {n}; Plasmagen {n} [biochem.]

plasmids; plasmagenes Plasmide {pl}; Plasmagene {pl}

conjugative plasmids konjugative Plasmide

tumour-inducing plasmid [Br.], tumor-inducing plasmid [Am.]; Ti plasmid tumorinduzierendes Plasmid {n} [biochem.]